Trzy dni do Vuelty

... i tyle! Nie stresuje się tym wyścigiem, ale chcę go dobrze pojechać. Wierzę że mnie stać na to i jestem dobrze przygotowany. Dużo trenowałem. Odczucia bardzo dobre i nie widzę powodu dla którego nie miałoby być dobrze. Rekordów na swoich górach co prawda nie pobiłem, ale nie to jest najważniejsze bo starałem się nie przesadzać. Przecież wyścig już od soboty. Dziś zgodnie ze zwyczajem przyjętym przed każdym Wielkim Tourem ostatni trening pojechałem na San Pellegrino. Leo już poleciał do Hiszpanii. Towarzyszył mi jak przez ostatni tydzień Jarek Dąbrowski będący zresztą w znakomitej formie po ostatnio wygranym wyścigu.

Teoretyczne założenia przed Vueltą w naszej ekipie są takie że ja mam jechać klasyfikację generalną i nie będę musiał nastawiać się na pomoc Damiano na tych etapach, na których będzie on chciał powalczyć. Tyle teorii, a wszystkie wątpliwości rozwieją się już po czwartym etapie. Damiano i tak powinien wycofać się około półmetka, max. po 2 tygodniach. Pierwszy raz pojadę też Wielki Tour z Bennatim. Lubię go bardzo i cieszę się, że będzie w naszym składzie. Kibice kolarstwa w Polsce może mniej są z tego zadowoleni bo tym samym nie pojedzie on w tym roku w Tour de Pologne.

Etap ułożył się od początku tak jak chciałem

 ... ale nie do końca. Uznałem jednak, że dobrze będzie zabrać się we wczesny odjazd. Poszedł po 15 kilometrze tzn. na pierwszym podjeździe. Pomyślałem: kto wie może szczęście dopisze i zacznę Torre z małą przewagą. W odjazd pojechałem. Cóż 90 kilometrów wysiłku i doszli nas na przedostatnim, najcięższym 10-kilometrowym podjeździe.

Wiadomo kosztowało mnie to trochę i na ostatnim 30-kilometrowym podjeździe jechałem już swoim tempem. Próbowałem dziś więc kolejny raz, ale nie wyszło. Noga na pewno jest lepsza niż na początku wyścigu i o to chodziło. Jednak sam się zastanawiam czy do Vuelty będzie ok? Mam taką nadzieję, ale niepewność pozostanie do czwartego etapu z metą na Lagos de Covadonga.

Dziś duże tempo od startu do mety

Pełen gaz, skoki, odjazdy. Sami w końcówce skasowaliśmy odjazd 9 ludzi, który by pewnie już dojechał bo się wszyscy inni rozjechali. Nie czuje się źle, a to najważniejsze. Jutro raczej spokój i myślę już o Torre tzn. co wymyślić żeby innych uprzedzić. Chociaż z drugiej strony to nie takie proste bo pewnie tak jak wczoraj będzie cale mnóstwo ludzi skaczących od podnóża podjazdu.

Pozostać z najlepszymi do ostatniego podjazdu

Założenie jakie miałem na szósty etap zostało w pełni wypełnione. Czyli pozostać z najlepszymi do ostatniego podjazdu. Udało się nawet więcej czyli być razem z nimi do niespełna 2 km przed metą. Skakać nawet nie było sensu, bo tempo było zbyt wysokie. Strata około półtorej minuty, więc powiem, że jestem z tego sprawdzianu zadowolony. Kolejna próba sił we wtorek, a później postaram się jeszcze skoncentrować na czasówce. Odczucia mam coraz lepsze, a to najważniejsze. Później zaś mam ponad dwa tygodnie do Vuelty, które spędzę między odpoczynkiem i kilkoma dniami pracy.

Na czwartym najdłuższym etapie pojechałem w odjazd

Tak więc jak miało być, na czwartym najdłuższym etapie pojechałem w odjazd. Ciężko nie było, wystarczyło mieć nogi do skoczenia pod górę w odpowiednim momencie. Co dalej się działo szkoda pisać, bo przypomina to trochę ściganie stricte amatorskie. Dziewięciu kolarzy w odjeździe i skoki na 180 kilometrów do mety zamiast współpracy.

Sam na najcięższej premii górskiej kilka skoków oddałem. Czułem się już lepiej, ale nas doszli na 30 kilometrów przed metą, zaś na samym końcowym podjeździe już rzecz jasna odpuściłem dojeżdżając możliwie spokojnie do mety. Wczoraj był etap, na którym przed rokiem wygrałem finisz z grupy pokonując samego Barbosę. Moim założeniem było dojechać do samej mety z pierwszymi i tak było. Ostra jazda cały etap, ale to dobrze, bo łatwiej kondycję mi będzie złapać.

Dziś dzień odpoczynku. Tylko krótka przejażdżka, masaż, nauka teorii latania ostatnio mocno zaniedbana i myślami jestem już na ostatnim podjeździe jutrzejszego etapu. Znam go dobrze i stawiając sobie na tym wyścigu małe cele, na jutro założyłem jazdę i walkę z najlepszymi. Żadnego pchania się w odjazdy, które i tak nie dojeżdżają. Poczekam do ostatniego podjazdu, a tam jak nogi i tempo pozwolą zaatakuje. Nie wiem czy mnie już na to stać, ale jutro się dowiem.

Jadę tu z numerem 91 czyli nominalnie jako lider drużyny

Dziś pierwszy dzień gór i przyznam, że pierwszy raz od dawna miałem dobre odczucia, a to jest to czego szukam. Ciężko mi idzie, ale przyznam że pod długi podjazd leciałem sobie cały czas z czuba i źle nie było. Podjazdy staram się jeździć w sposób nie optymalny to znaczy twardziej niż trzeba lub przesadnie miękko, albo też cały czas w siodełku itd. Trenuję, a mam dużo do zrobienia i myślę już o szóstym i dziewiątym etapie, chociaż "Martino" mnie przekonuje, że powinienem spróbować pójść w odjazd już jutro, bo pewnie taka akcja pewnie dojedzie. Zobaczymy.

Dziś założyłem sobie, że jadę do 2 kilometra przed metą tak jak wczoraj. Później puszczam żeby się nie dać naciągnąć za bardzo. Nie pisałem chyba, ale jadę tu z numerem 91 czyli nominalnie jako lider drużyny. Miło mi było, że Martino tak to zestawił, bo mógł przecież ustawić nas w kolejności alfabetycznej. Jednak w tym roku żaden ze mnie lider na generalkę. Niemniej miło mi choć przecież miał świadomość, że mnie nie stać na walkę.

Pierwszego dnia, na dzień dobry, Oscar Sevilla przywitał się ze mną i gratulował dobrej jazdy na Dauphine. Szkoda, że nie będzie go na Vuelcie. Oscar mówi, że czasem mu brakuje motywacji przez to, że nie może jeździć w tych ważnych wyścigach, a jego celem np. wyscig Dookoła Austria. Nie dziwię mu się.

Jacek Morajko dziś prawie do mety dojechał, zabrakło naprawdę niewiele. Grunt że się pokazał, ale po cichu wierzyłem, że wygra ten etap.

Volta a Portugal tym razem trochę inaczej niż co roku

Przejade ją z innymi założeniami i celami. Przede wszystkim dopiero od niespełna miesiąca trenuję, a tak na serio i poważnie to konkretną pracę wykonuję od około 20 lipca. Całe to opóźnienie spowodowane jest problemami z bolącą nogą. Masaże, laser, ultradźwięki, tak wyglądał mój okres przygotowań do tygodnia przed Portugalia.

Brakuje mi dużo. Podstawy są, ale rytm czy praca ponad progiem tlenowym tego mi zupełnie brakowało. Widać to już było na wczorajszym etapie. Główna zasada jak mówił mi Leo przed wyjazdem, to mam skończyć wyścig mocniejszy niż go zacznę, ale tak będzie tylko wtedy, jak nie będę się dawał zbyt naciągać i w odpowiednim momencie odpuszczał. Myślę, że po dniu odpoczynku będzie już lepiej, są wtedy dwie mety pod górę, tak więc będzie gdzie nogę wypróbować.

Mój cel to Vuelta. Mam nadzieję, że dojdę do formy, bo jest w tym roku więcej czasu po Portugalii czyli ponad 2 tygodnie. Dlatego jestem spokojny.