Co za ekipa!

Kolejne dwa zwycięstwa i powoli stajemy się nudni... Po pięciu latach Benna w końcu wygrywa, do tego u siebie w domu. Wtedy również jechałem i ciągnąłem do pierwszego kilometra przed metą gdzie skasowaliśmy Cassagrande i Nibalego, tyle tylko, że trasa była dużo lżejsza.

Tak jak tydzień temu, tak i dziś pierwszy na ochotnika zacząłem pracować i ciągnąłem prawie 80km aż do końcowych rund. Super praca, czułem się już o niebo lepiej niż chociażby wczoraj. Wczoraj od startu pojechał odjazd i tak się skończył wyścig dla pozostałych.

Extra wynik Maćka Bodnara w Australii, jechać na kole atakującego pod górę Cancellary i Pozzato oznacza, że Maciek ma extra nogę i może nam sprawić miłą niespodziankę w wyścigu na czas!

Ja kontynuuję dalsze treningi do dwóch ostatnich wyścigów, całkiem innych, cięższych od dotychczasowych.

Zmieniono trasę Lombardii ale o tym już bliżej samego wyścigu.

Tour de Romandie

Chciałem zacząć czymś w rodzaju „Sagan zadziwia”... ale mnie już nie zadziwia, ma nieprzeciętny talent i trzeba się z tym "pogodzić". Patrząc na etapy: nerwowe, ciężkawe bez dużych gór, tutaj również ma duże szanse na etapowe zwycięstwa.

Dziś czułem się dobrze, odczucia właściwe, strata nie tak duża. Problem w tym, że podobnie jak w zeszłym roku brakuje mety pod górę, jest etap Sion-Sion, ale on sprawy nie rozwiązuje a to znaczy, że znów największe znaczenie może mieć czasówka. Czyli dla mnie kolejny trening przed Giro, ale nigdy nic nie wiadomo, próbować będę jak pojawi się okazja.

Pod Alpe di Pampeago miałem odczucia jakbym jechał ze swego rodzaju ogranicznikiem, nie mogłem dać z siebie wszystkiego. Trener ekipy mówił po etapie, że to normalne przez parę dni po zjechaniu z wysokości, Ivan też czuł się podobnie. Vino pokazał wielką klasę, również na Liege i myślę, że śmiało możemy zapomnieć o tym co było dwa lata temu i spojrzeć na niego jak na wielkiego kolarza.

Giro del Trentino 2010 - od kuchni

zdjęcia Adam Probosz

Podjazd pod Alpe di Pampeago

Zawsze mi się podobało Giro del Trentino

Zawsze mi się podobało Giro del Trentino, zresztą jak cały region Trentino. Sam wyścig w tym roku jakby trochę cięższy ale dla mnie to lepiej. 

Wczoraj był moment na jakieś 10 km do mety, gdzie przeleciała mi przez głowę myśl by „puścić” ale pomyślałem, że to czego najbardziej teraz potrzebuję to męczyć się pod górę i w ten sposób straciłem tylko kilka sekund przy zmianie rytmu na samym już finiszu.

Nogi kręcą się już dobrze, brakuje trochę oddechu, ale po to jest Trentino i Romandia by zrobić to czego na treningach nie można. Jutro... no właśnie, Ivan chce wygrać i tak będziemy jechać.

foto: bettiniphoto

Od Giro del Trentino

Od dziś, czyli od Giro del Trentino zaczął się ostatni okres przygotowań do Giro, by lepiej to ująć ostatni szlif formy a dla mnie to właściwie do całego sezonu, bo po Giro nie będę miał wiele odpoczynku przed startem w TdF.

Z Teide udało nam się wrócić planowo, dwa dni treningu w domu, pozytywny test z pomiarem zakwaszenia pod znany mi podjazd, niedziela spokojna z żoną w centrum Lucci.

Myślę, że dzisiejsza czasówka najbardziej motywowała... lub inaczej, stresowała Ivana. Jak już gdzieś wspomniałem w tym sezonie jestem z nim w pokoju, zależało mu na tym by znaleźć w czasówce dobre odczucia. Dużo pracował zimą i wiosną nad poprawieniem tej właśnie specjalności, i chyba był bardzo zadowolony, tak jak i ja.  

Noga silna, strata nieduża, może pomijając Vinokurowa. Nasze myśli koncentrują się głównie na Alpe di Pampeago ale i jutro trzeba być czujnym bo przed finałowym podjazdem lekko nie będzie.

Ostatnio zbyt dużo nie pisałem, ale z początkiem wyścigów obiecuję poprawę, o co zresztą proszą sami kibice i tu pozdrowienia dla księdza Zbigniewa z Poznania.

foto: bettiniphoto