Mam dwa dni w plecy z relacjami

Wszyscy wiemy jak się skończyła Romandia. Moje krótkie podsumowanie. Wczoraj po czasówce nie byłem zadowolony, ale jak dziś rano popatrzyłem na czasy tego etapu to przyznam że jestem bardzo zadowolony. Może nie czułem się wyśmienicie, ale strata nie jest duża. Poniżej minuty do trójki z Liberty Seguros, tylko 36sekund do Valverde. Tak czy inaczej z Dario Cionim czy Chrisem Hornerem byłoby mi ciężko nawiązać walkę. Tak więc ostatecznie jestem zadowolony z tej czasowi, choć nie lubię prób czasowych tego typu czyli: 10 kilometrów zjazdu na przełożeniu 54x11 non stop, 5 km płaskiego i 5 km pod górę. Te ostatnie 5 km jakoś mi się jechało, ale reszta to była męczarnia nie do zniesienia. Jechałem w zasadzie samymi ambicjami. Przyznam, że jestem zaskoczony rozstrzygnięciem wyścigu i zwycięstwem Cadela Evansa. Obstawiałem twardo Valverde. Myślałem że nikt mu nie odbierze zwycięstwa w momencie jak zmniejszył swą stratę do Contadora do ledwie 6 sekund. A jednak wyszło inaczej - taki jest ten sport.

Dzień wcześniej ten najcięższy etap według mnie zrobił się stosunkowo prostym co wcale mnie nie ucieszyło. Po pierwszym, najcięższym podjeździe praktycznie wszystko znów się zeszło, a pod drugi podjazd Liberty Seguros nadawało tak wolne tempo że nikt nie strzelił. Oczywiście było to w ich interesie, chcieli mieć jak najwięcej zawodników do ostatniego podjazdu. A i ten do Crans Montana zaczęliśmy stosunkowo wolno i dopiero jak zaczął ciągnąć Horner coś się ruszyło. Potem ataki Valverde i znów duże tempo Rodrigueza spowodowały że zostało nas tylko sześciu na szczycie i tak byłoby ok. Niestety zwolniliśmy i doszli nas moi najwięksi przeciwnicy do miejsca w czołowej "10" czyli: Cioni, Horner, Moos i Noe. Kto oglądał ten widział, że nie byłem w stanie bezpośrednio odpowiadać na zmiany rytmu, ataki, skoki a nadrabiałem spokojnym dochodzeniem. Taka moja charakterystyka tzn. w tempie jadę dobrze, ale skoki mnie penalizują. Czułem się dobrze, więc na finiszu spróbowałem swych sił w roli sprintera i też nie było źle. Dobry wyścig, kolejny zakończony miejscem w "10". Teraz szkoda mi tylko luzackiego potraktowania Vuelta a Murcia bo i tam dycha była do wyjęcia. Dziękuję wszystkim za kibicowanie, miłe słowa, e-maile i sms-y w trakcie i po wyścigu oraz za teksty takie jak "viatora" na forum szosy.

Ile ja się dziś po etapie nasłuchałem

...tak dobrego jak i krytyki. Nie zmienia to faktu, że lepszego rezultatu osiągnąć nie mogłem. Jak zaatakował Alberto Contador to modliłem się tylko, żeby nie było w naszej grupce za więcej takich lwów chcących za nim pogonić i ... na szczęście nie było. Ciągnąłem trochę, próbowałem ataków ale brak mi konkretnego skoku i to powoduje że nie łatwo mi odjechać. Grunt że nie byłem bierny, szkoda że niewiele z tego wyszło. Strat dużych nie poniosłem, ale dopiero jutrzejszy etap będzie jak sądzę decydujący. Czekają nas trzy ciężkie i długie podjazdy. Nie zamierzam nic innego jak pozostać na kole najlepszych możliwie najdłużej. W gruncie rzeczy nie mogę o tym starcie powiedzieć inaczej jak tylko to, że się bardzo cieszę z tego jak mi się kręci noga. Byle tak dalej do końca maja, choć będzie ciężko. Juan Manuel Garate dziś na etapie rzucił do mnie przejazdem "Szmyd ty będziesz kapitanem na Giro"? Co to to nie, ale chcę być z przodu i na tym wyścigu.

Na szczycie ostatniej góry było nas czternastu

Powiedzmy, że najcięższy, najgorszy etap dla mnie jest za nami. Najbardziej obawiałem się zjazdu przed ostatnim podjazdem i samego ostatniego podjazdu, który był krotki ale stromy i rozpoczęty na Maksa. Ale ja wiedziałem, że Illes Ballears vel Caisse d'Epargne (a dokładnie Joaquin "Purito" Rodriguez od którego o tym wszystkim się dowiedziałem) będzie chciało zrobić selekcję. Co tu dużo mówić, cały etap bez większych niespodzianek. Tyle tylko że start i pierwszy podjazd były dość szybkie. Ciężko mi się dziś noga kręciła, do tego stopnia że chciałem nawet zrezygnować z zaginania się pod ostatnie podjazdy i odpuścić żeby bardziej skoncentrować na kolejnych dwóch dniach.

Na szczycie ostatniej góry było nas czternastu, poczekałem chwilę na "Purito" żeby mu pomoc dojść do grupki, ciągnął cały podjazd i dopiero na 200 metrów do szczytu popuścił, więc tu taka moja mała przysługa, ale jesteśmy dobrymi kolegami. Ze zjazdu się porwało wiedziałem że będzie ciężko jak zobaczyłem, że Paolo Savoldelli zaczął zjazd na czele naszej grupki. Finisz jak to finisz, nie powiem że się nie ścigałem, grunt żeby nie stracić sekund. Chris Horner wygrał ryzykując i tak jest w porządku. Jutro meta pod górę i tylko to. Podjazd długi bo 17-kilometrowy ale nie powinien być ciężki tzn. około 6 % średniego nachylenia. Tak już lepiej dla mnie, bo wolę selekcja do tyłu.

Po dzisiejszym etapie dostałem dużo sms'ow z gratulacjami. Widzę że trochę ludzi śledzi kolarstwo. W tym również od Giuseppe Saronniego co mnie ucieszyło! Z kolei "Martino mi też wysłał sms-a ale napisał w nim głównie że dziś widział Damiano w ekstra dyspozycji, z mięśniami lepszymi i silniejszymi niż dwa lata temu ("zwiedzali" Plan de Corones). Napisał, że pojedziemy na Giro zgnieść wszystkich. Spokojnie jednak - czy ktoś widział dziś Savo? To nie tylko moje to zdanie, ale uważam ze jest on dużo mocniejszy pod górę niż w zeszłym roku na Giro. Czyli oprócz Ivana Basso, który jest w znakomitej formie i "Gibo" Simoniego, którego nigdy nie brakuje w czołówce Giro, w pierwszej linii musimy umieścić jeszcze "Savo". Będzie ciekawie, ale najpierw skończmy tą Romandię.

Dzisiejszy pierwszy etap

Wczorajszy prolog na Tour de Romandie ten sam co zawsze czyli trudny technicznie z wieloma zakrętami. Przez co konieczne było częste rozkręcanie prędkości, czasami niemal od zera. Dużo straciłem bo nie jestem specjalistą od krótkich czasówek, a szczególnie takich. Do tego muszę dodać, że dziś uprzywilejowani byli zawodnicy startujący w drugiej połowie stawki. Jeśli ktoś tak jak ja startował na początku to albo jechał po mokrym albo co gorsze po trasie na pół mokrej i suchej. Tymczasem jeszcze na 10 minut przed moim startem mżyło. Niemniej moja strata i tak była dość znaczna.

Dzisiejszy pierwszy etap jak przewidywałem nie przyniósł nam większych trudności czy też niespodzianek. Powiem nawet, że cały dzień generalnie jechaliśmy wolno. Czułem się w miarę dobrze, ale to jaką mam nogę zweryfikowane zostanie dopiero jutro. Na drugim etapie są dwie premie górskie pierwszej kategorii w tym jedna usytuowana tylko 15 kilometrów przed metą. Nie trzeba jeździć na rowerze żeby się domyślić, że większość zawodników będzie chciała wyeliminować sprinterów i utworzyć jak najmniejszą grupkę przed finiszem. Ja postaram się nie zgubić.